Stedelijk Museum Schiedam presenteert: Maria Roosen - Schrobben, Harken, Gieten, Vegen

Met een oeuvre dat meer dan veertig jaar beslaat is Maria Roosen niet meer weg te denken uit de Nederlandse kunstwereld. Haar werk gaat over groei, bloei, vruchtbaarheid, liefde en vergankelijkheid en wordt veelvuldig getoond in groepstentoonstellingen waarin het vrouwelijk perspectief centraal staat, op bijzondere erfgoedlocaties en buiten in de publieke ruimte. Stedelijk Museum Schiedam vindt het echter tijd voor een ode aan een van de grande dames van de Nederlandse beeldende kunst, waarin maar liefst 80 bekende en minder bekende werken in een persoonlijke reis met het publiek worden gedeeld. Met Maria Roosen - Schrobben, Harken, Gieten, Vegen brengt het museum een eerbetoon aan haar werk, waarin intuïtie en lichamelijkheid centraal staan, én de manier waarop haar kunst tot stand komt. ​ ​ ​

Stedelijk Museum Schiedam heeft al lang een band met Maria Roosen. Naast diverse werken in de collectie maakte het museum in 2006 ook al een solotentoonstelling. Schrobben, Harken, Gieten, Vegen wordt nog persoonlijker en biedt een overzicht van haar veelzijdige oeuvre. Roosens werk ontstaat altijd vanuit persoonlijke emoties en krijgt vorm in zachte en harde materialen als glas, papier en textiel. Het persoonlijke zit overal in, en komt ook tot uiting in de getoonde serie ‘Dagboektekeningen’ uit 1988-1993, waarvoor ze jarenlang elke dag minstens vijf tekeningen maakt.

De 'Kan' als symbool

Hoewel Roosen bekend staat om haar borstvormige sculpturen, van twee hangende tot hele trossen borsten, ziet zij de 'Kan' eigenlijk als het ware symbool van haar werk. Die staat voor geven en nemen, schenken en opvangen. Haar 'Kannen' zijn containers voor vloeistoffen maar zijn ook ontstaan uit het vloeibare; eerst in aquarel en vervolgens uit glas. Gestolde energie. De 'Kan' is zo het poëtische symbool van de tentoonstelling en komt veelvuldig terug in verschillende werken. ​

Eerst voelen, dan handelen en dan denken ​ ​ ​ ​

De opvallende tentoonstellingstitel verwijst naar Roosens intensieve manier van werken waarbij alles ontstaat vanuit waarneming en intuïtie. Van daaruit komt het handelen voort en dan pas het denken. De praktische, herhalende handelingen van haar werkproces zijn vaak een vorm om tot de essentie te komen van dat wat ze wil uitdragen.

Maria Roosen: "De manier waarop ik werk is onlosmakelijk verbonden met groei, dat geldt voor zowel glas maken, aquarelleren als breien. Groei is de sterkste kracht die er is, kijk maar naar de natuur."

De tentoonstelling

Museumdirecteur Anne de Haij: “Ik kwam het werk van Maria Roosen de afgelopen jaren geregeld tegen in groepstentoonstellingen en was er elke keer weer van onder de indruk. Tegelijk voelde ik behoefte om haar oeuvre weer eens als geheel, met haar eigen persoonlijke verhaal, te presenteren. Veel van onze jonge bezoekers kennen het werk nog minder goed, maar voelen zich er vanwege de thematiek en het ambacht wel door aangetrokken. Het mes snijdt daarmee aan twee kanten. Wij kunnen Maria Roosen de ode geven die zij wat mij betreft verdient en ons jonge publiek haar oeuvre laten ontdekken. We hebben curator Inez Piso-Tuncay gevraagd met Maria samen te werken aan deze tentoonstelling. ”

Aan de hand van ongeveer 80 kunstwerken worden bezoekers meegenomen in de wereld van Maria Roosen en ontdekken ze wie deze kunstenaar is en wat haar oeuvre bindt. Een groot deel komt uit de collectie van Maria zelf en is nog niet eerder of zelden te zien geweest. Speciaal voor de tentoonstelling maakt ze bovendien een aantal nieuwe werken. Ook wie al bekend is met haar werk zal in deze tentoonstelling zeker verrast worden.

Een belangrijk werk aan het begin van de tentoonstelling is bijvoorbeeld een nooit eerder getoonde potloodtekening van een geweer omhuld door een zacht, donkerroze, vloeiend vlies van aquarelverf. Het kunstwerk bevraagt de tegenstelling tussen hard en zacht, man en vrouw. Het geweer - een object dat door de geschiedenis heen vooral in handen was van talloze mannen, met hun vinger op de trekker – was zogenaamd bepalend voor de loop van de geschiedenis. Maar is dat werkelijk zo? Waren het niet juist de vrouwen, die water en voedsel droegen in kannen, pannen en kruiken, die het voortbestaan van de mensheid hebben gewaarborgd?

Fluïde als levenshouding

Voor Maria ​ Roosen is ‘op een fluïde manier meestromen' een belangrijke rode draad in haar oeuvre. Letterlijk, in haar gebruik van aquarelverf en vloeibaar glas, maar ook mentaal. ​
​Door de intensieve samenwerking met curator Inez Piso-Tuncay roept deze tentoonstelling op tot zachtheid, openheid en intuïtie, in een wereld vol oordelen en hardheid.

Maria Roosen: “Lange tijd was het absoluut not done om als kunstenaar te zeggen dat je werk voortkwam uit je intuïtie. Dat werd afgedaan als kunst voor vrouwen. Dat daar nu meer ruimte en acceptatie voor is, is fantastisch maar ook heel nodig."

Biografie

Maria Roosen (1957, Oisterwijk) groeide op in Brabant, op een biodynamische boerderij, geïnspireerd door antroposofie. Hier ontstond haar interesse in groei en natuur. Ze studeerde van 1976 tot 1981 aan het Moller Instituut en van 1981 tot 1983 aan de kunstacademie van Arnhem. In 1995 neemt haar carrière een vlucht als haar werk – samen met dat van Marlène Dumas en Marijke van Warmerdam – getoond wordt in het Nederlands Paviljoen tijdens de 46^ste Biënnale van Venetië. Daarna exposeert ze onder andere bij Kunstvereniging Diepenheim (1999), het Groninger Museum (2001) en het Stedelijk Museum Schiedam (2006). Haar werk maakt veelvuldig deel uit van groepstentoonstellingen, kunstmanifestaties en tentoonstellingen op erfgoedlocaties, waarin het werk steeds vaker in de context van vrouwelijkheid en feminisme werd gepresenteerd. Ze wint diverse oeuvreprijzen, waaronder de Wilhelminaring (2006), de Singer Oeuvreprijs (2009) en de Jeanne Oosting Prijs (2020). Haar werk is opgenomen in diverse museale collecties, waaronder Museum Boijmans van Beuningen, Museum Arnhem, Stedelijk Museum Schiedam en het Noord-Brabants Museum. Ook maakt ze veel werk in de publieke ruimte, tijdelijk of permanent. Maria Roosen woont en werkt in Arnhem.

Over de curator: Inez Piso-Tuncay is directeur van artist-in-residence en tentoonstellingsruimte HMK Hotel Maria Kapel in Hoorn en freelance curator.

Museumplein

Stedelijk Museum Schiedam zet het museumplein steeds vaker in als ‘entree’ van een tentoonstelling. Naast het permanente werk van Onno Poiesz (‘de feestprikkers’) waren op het plein eerder werken te zien van Anne Wenzel (juli 2023 en januari 2024), Oscar Peters (oktober 2024) en Sabine Marcelis (oktober 2024-juni 2025). Ook Maria Roosen. Schrobben, Harken, Gieten, Vegen begint al buiten op het plein, met twee opvallende werken.

Noot voor de redactie:

Klik hier om naar de beeldbank te gaan, waar persbeelden uit dit bericht gedownload kunnen worden. Vermeld bij gebruik van de afbeelding(en) altijd de juiste creditline.

Klik hier om de tentoonstellingspagina te bezoeken.

Klik hier om de website van Stedelijk Museum Schiedam te bezoeken.

Neem voor meer informatie, interviewaanvragen of extra beeldmateriaal contact op met: